Bij ons thuis hadden we een hele mooie haag van palmachtige struiken staan. Het was een mooi scherm om ons lekker afgeschermd van de zon en inkijk van de buren te kunnen laten buiten zitten. Wat wij alleen niet wisten toen wij deze struikjes plantten was dat ze enorm groot konden worden en dat de wortels je betonvloer en dergelijke helemaal uit zijn verband kan drukken. Er moest dus duidelijk iets gebeuren, eruit met die zooi, hoe mooi het ook is. Dan denk je dat je even gaat graven en ze er zo uit kunt halen, maar dat koste veel meer moeite dan gedacht, want er was geen doorkomen aan. Zowel Peter als Chester hebben flink hun best gedaan, uren lang, met maar heel weinig resultaat, ook is Peter zelfs met een zaag gaan proberen of hij daarmee de wortels kon doorzagen, maar ook dat ging niet veel beter. Dit frustreerde Peter enorm, dus toen hij bij de overburen een kleine graafmachine in de tuin zag staan heeft hij weten te regelen dat de beste man ons een happertje kwam helpen. Ook deze man dacht dat het een eitje zou zijn en dus liet hij zijn machine op zijn vrachtwagentje staan, maar die kwam er bijna vanzelf afrennen vanwege het feit dat de wortels niet zomaar van plan waren om mee te geven. Dus toch maar van de wagen af, maar dan moesten we natuurlijk wel iets meer betalen. Na een paar uur was de klus klaar! Wat was Peter blij dat hij dit niet zelf hoefde te doen, we moesten natuurlijk wel de puinhoop die er gemaakt was netjes opvegen, maar vele handen maken licht werk. Aangezien Tatjana haar ouders er ook waren hadden we dat zo klaar. Het is de bedoeling dat we er natuurlijk weer iets moois van gaan maken, maar dat hangt af van de vrije uurtjes die we hebben.