Stichting Light for Asia
NL 70 RABO 0126 9283 39 te Monnickendam
Onder vermelding van “Project Thailand”
ANBI Algemeen Nut Beogende Instelling
Secretariaat:
Stichting Light for Asia
Melkkruid 47,
1441 XS Purmerend
T. 06-81513248
E. stichtinglightforasia @gmail.com
Peter & Tatjana Bak
PO Box 61 Muang,
Chiang Rai 57000,
Thailand
M. Peter +66 (0) 85 719 9810
M. Tatjana +66 (0) 81 169 6268
E. peterentatjana@gmail.com
Goede herinneringen Friday, 18 January 2013 01:57 |  Written by Tatjana Bak
Voor dit artikel is geen vertaling beschikbaar.
There is no translation available for this article. Het nieuwe jaar is alweer begonnen, maar wij kijken terug op een gezellige drukke decembermaand. Opa en oma Bak waren bij ons en naast het kerst vieren op school, in de kerk en met alle staf en meisjes van De Schuilplaats hebben wij thuis samen met opa en oma ook kerst gevierd. We hebben ook heerlijk uitstapjes gemaakt, onder andere een bergrit naar Doi Mae Salong.
Naast de uitstapjes hebben we ook vele spelletjes gespeeld en vooral veel geklaverjast. Chester vindt dat spel maar niets en verkoos monopoly boven klaverjassen. Jeremy en Natha zijn onder het toeziend oog van opa en oma al aardig goed geworden in het spel en vinden het helemaal geweldig. Ze kijken nu al uit naar ons verlof komende zomer waarin zij een heleboel spelletjes hopen te spelen met opa en oma Bak. Add new comment
|
Het was prachtig. Er zijn daar veel theeplantages en natuurlijk stopten we onderweg voor een bakkie. We mochten daar verschillende soorten thee proeven en ruiken in kleine theekopjes. Het was erg koud daar boven en de warmte van zo'n theekopje was erg welkom voor onze koude handen. Opa en oma hadden geen last van de kou, zij vonden het gewoonweg een heerlijk temperatuurtje. Maar wij inmiddels al half Thai en volledig geacclimatiseerd aan het klimaat vonden het erg koud.
Ooit naar een veiling geweest?Wednesday, 28 November 2012 06:51 | Written by Tatjana Bak
Voor dit artikel is geen vertaling beschikbaar.
There is no translation available for this article.
Naderhand hebben we daar heerlijk Akha eten gegeten. Al met al een geweldige ervaring voor ons allemaal.
Ver van huis in een vreemd land!Monday, 27 August 2012 04:29 | Written by Tatjana Bak
Voor dit artikel is geen vertaling beschikbaar.
There is no translation available for this article. Voor ons is het alweer 5 1/2 jaar geleden dat wij hier kwamen wonen en alweer 6 jaar terug dat wij hier voor het eerst kwamen. Ik kan je vertellen dat dat niet makkelijk is, want waar zijn de winkels, links rijden ipv rechts, vreemde taal en geen mogelijkheid tot Engels praten, etc. Als je dit allemaal zelf moet uitvinden als je hier komt wonen dan is dat heel erg moeilijk. Helemaal als je op afstand (via e-mail vanuit amerika) een huis hebt gehuurd, meubels hebt gekocht en niet weet of alles compleet is. dan moet je dus de eerste dagen heel hard werken en veel doen om te voorzien in al die dingen. er komt dus veel, heel veel op je af op zo'n moment. |
De spijker op zijn kop slaan!Monday, 01 October 2012 14:40 | Written by Tatjana Bak
Voor dit artikel is geen vertaling beschikbaar.
There is no translation available for this article.
Een aantal jaren geleden las ik een boek waarin een uitspraak stond die insloeg als een bom. Het verwoordde precies hoe wij ons voelden Het ver weg wonen van familie en vrienden, in een totaal andere cultuur, met de ondersteuning van geliefden en vrienden in woord en daad en het leven van giften wordt allemaal in die ene uitspraak uitgelegd. Maar het aller belangrijkste is dat wij niet in zijn totaal kunnen omschrijven hoe ons leven er hier werkelijk uitziet en hoe het voelt.
Wij zijn deze uitspraak veelvuldig gaan gebruiken, maar zonder bronvermelding. Dit noemt men plagiaat. Wij hadden hier eerder nooit bij stilgestaan, totdat de jongens het over een werkstuk hadden die zij moesten maken, waarbij dit woord ter sprake kwam. Terugdraaien wat we eerder hebben gedaan kunnen we niet, maar waar mogelijk kunnen wij wel de bron gaan vermelden en dat is wat we bij deze willen doen. Op de voorpagina van deze website staat de volgende tekst vermeld en bij deze dan ook de bron waar het vandaan komt.
“We are carried on the shoulders of those who cannot see the landscape we describe. We owe them far more than our weight.” Betty Barnett
We zijn dankbaar voor mensen die gevoelens en omstandigheden op een mooie duidelijke manier kunnen verwoorden, dat is echt een gave. .
Mae Hong SonThursday, 26 July 2012 01:28 | Written by Tatjana Bak
Who doesn’t want a holiday?! We absolutely want one because if we stay at home it won’t be a real “holiday”. We always have something to do and something always happens at “House of Refuge” with which they need our help and in addition to that we also live too close to the ministry to really be free. That is not a problem at all because we enjoy being in the same area as the ministry and we also enjoy working there but sometimes it’s just better to be out of the area completely. We went traveling, with the car, through the province of Mae Hong Son. “Mom we are hungry!” Okay, then we will stop to get something to eat. We passed a miniature golf course and we stopped to stretch our legs because sitting in a car for hours on end is not really nice. So even though the course was really wet (it had just stopped raining for a bit) we got out because we could use a bit of fresh air. This miniature golf course was recently set up.
|
Samen met mijn zus en ons gezin zijn we mee geweest naar een Akha bergdorp waar vrienden van ons werken. Ook gingen er een aantal docenten van de Internationale school mee. Wij wonen hier nu bijna 6 jaar, maar een nieuwe rijst festival hadden wij nog nooit meegemaakt. Het dorp waar we waren is een christelijk dorp waardoor het feest door middel van een kerkdienst begon. Ook werden er vele sketches gedaan, gezongen en gedanst. Het hele dorp leek een aandeel te hebben in het feest. Na afloop van de kerkdienst was er een veiling van de eerste opbrengst van de rijstoogst en vele andere groente en fruit en kippen. Wij deden ook mee met het veilen. Het ging om grote hoeveelheden rijst en dergelijke, maar dat maakte ons niet uit want wij wisten wel waar we dat zouden heen brengen. De bevolking dacht dat wij buitenlanders niet serieus waren totdat ze doorhadden dat we dat wel waren. Ineens gingen ze de prijzen opdrijven zodat wij er uiteindelijk veel voor zouden betalen. Je zag gewoon dat ze er allemaal veel plezier in hadden om tegen ons buitenlanders op te bieden. Wij hadden er ook grote lol in wat af en toe stopten wij ineens met bieden, terwijl hun dachten dat wij wel door zouden gaan. Andere keren gingen wij wel door en waren we ineens eigenaar van een heleboel rijst en groente en fruit. Peter en ik konden elkaar niet zien tijdens het bieden omdat er mensen in de weg stonden en daardoor waren wij af en toe tegen elkaar op aan het bieden tot grote hilariteit van de rest. En een docenten echtpaar van school deed dit vervolgens expres en iedereen had er grote lol van.
Noodle soup is always welcome. You don’t have to search very long to find a shop just off the road, wonderful. It is always amusing to see the faces of the Thai people when we walk into their shop because they are afraid that we don’t speak Thai and then they don’t know what they should do. When we start ordering our food they begin to laugh with relief and the first question they ask us is how long we have been in Thailand and why we can speak Thai.
We think it was nicely set up and very creatively furnished. But as always, there was an end to our short break and after a delicious smoothie we resumed traveling. Nature is just beautiful in Mae Hong Son and we enjoyed it to the fullest.
